Trening technik asekuracyjnych i ratunkowych w kajakarstwie
Podstawą bezpieczeństwa na każdym spływie jest prawidłowe zaplanowanie wędrówki i odpowiednia organizacja grupy. Na każdym spływie mogą się jednak wydarzyć sytuacje niebezpieczne, w których zagrożone zostaje zdrowie lub życie uczestników, i które wymagają szybkiej, zdecydowanej i fachowej reakcji ich kolegów. Aby taka reakcja była możliwa, niezbędne jest opanowanie teoretycznej wiedzy o możliwych zagrożeniach, sposobach ich unikania i metodach udzielania pomocy przy różnych rodzajach wypadków.
Taka wiedza teoretyczna nie jest jednak wystarczająca. Metody asekuracji i ratownictwa trzeba systematycznie ćwiczyć, gdyż odpowiednie przeprowadzenie akcji ratunkowej zależy nie tylko od wiedzy teoretycznej, ale i od określonych umiejętności praktycznych i ogólnej sprawności ratowników. Każda akcja ratunkowa stwarza pewne zagrożenie dla uczestniczących w niej osób, jest sytuacją nieoczekiwaną i ekstremalną. Niewątpliwie jej powodzenie ma większe szanse, jeśli ratownicy przećwiczyli wcześniej postępowanie w podobnych okolicznościach.
Wiedza o bezpieczeństwie nie jest więc czymś, co można opanować jednorazowo, na kursie teoretycznym. Trzeba ją systematycznie powtarzać i utrwalać, także, a może zwłaszcza, przez ćwiczenia praktyczne.
Trening podstawowy
Wymienione poniżej zajęcia powinny być przeprowadzane przynajmniej raz do roku przez wszystkich kajakarzy.
- Zajęcia z reanimacji: wykład anestezjologa lub ratownika WOPR połączony z dyskusją i ćwiczeniami na fantomie reanimacyjnym;
- Zajęcia na basenie: kabinowanie się, wchodzenie do kajaka na wodzie, wylewanie wody z kajaka na wodzie, nauka eskimoski;
- Ćwiczenia z rzutką:
- zasięgu i celności rzutu: należy ćwiczyć rzuty do nieruchomego i ruchomego (np. kamizelka uwiązana na linie i ciągnięta po trawie) z odległości 10-15 metrów. Za celny rzut uważa się trafienie nie dalej, niż 0.5 metra od celu.
- szybkości przygotowania rzutki do ponownego użycia: należy umieć wykonać 3 celne rzuty w ciągu 2 minut (licząc od pierwszego wyrzucenia). Przy ponownym rzucie można stosować dwie techniki. Pierwszy sposób polega na przydepnięciu wolnego końca rzutki, złożenia wybieranej liny w luźny stos na brzegu i rzut workiem wypełnionym wodą (nie należy wkładać do worka kamieni). Drugi sposób polega na zwijaniu liny w luźne kręgi do rzucającej ręki (podobnie jak przy buchtowaniu) i rzut tak złożoną liną.
- właściwego wyboru miejsca do ustawienia rzutki: decydującą rolę odgrywa tu doświadczenie i umiejętność czytania wody.
Trening zaawansowanych technik ratunkowych
Wymienione poniżej zajęcia powinny być przeprowadzane przynajmniej raz do roku - najlepiej na początku sezonu. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie bezpieczeństwa osób ćwiczących w odwojach.
- Zastosowanie patentu holowniczego: próba holowania człowieka i przewróconego kajaka na jeziorze (basenie) i na rzece o trudności WW I-II (Dunajec);
- Ćwiczenia pływania w rzece górskiej (np. w przełomie Dunajca lub na torze w Wietrznicach): bierne i aktywne spływanie, holowanie sprzętu, dobicie do brzegu i wyjście z wody;
- Ćwiczenia asekuracji wpław (człowiek-żaba): wybór miejsca ustawiania asekuracji, szybkie dowiązywanie się do liny węzłem ratowniczym, wykorzystanie patentu holowniczego, ćwiczenie skoków do człowieka i sprzętu spływającego z nurtem, skok w odwój (np. pod zastawką w Wietrznicach), technika holowania człowieka-żaby przez zespół asekurujący: utrzymywanie liny możliwie wysoko nad wodą, płynne wyhamowanie liny, luzowanie liny po dopłynięciu ,,żaby'' do brzegu;
- Budowanie wyciągów: wyciąg typu ,,Z'', wykorzystanie bloczków, blokowanie liny przy pomocy prusika;
- Wyjazd szkoleniowy na rzekę górską (Karkonosze, Białka/Dunajec): ćwiczenie taktyki asekuracji plus ćwiczenia wymienione powyżej.
autor: Jacek Starzyński (Projekt do Materiałów Szkoleniowych Federacja Białej Wody) Warszawa, listopad 2001 materiał pochodzi z serwisu: www.kajak.org.pl |
|
|